Lewis & Short

incentor, ōris, m. [incino], one who sets the tune or begins to sing, a precentor, singer (post-class.).

  1. I. Lit.: carminis, Paul. Nol. Carm. 15, 32: incentore canam Phoebo Musisque magistris, Avien. Perieg. 895; Isid. 6, 9, 13.
  2. II. Trop., an inciter, exciter: igneus turbarum, Amm. 15, 1, 2: civilis belli, Oros. 5, 19: rebellionis totius, id. 6, 11.