Intränga:

  1. 1. i eg. (lokal) men.:
    1. a. om lefvande subjekt: irrumpere, intro rumpere (in aedes rectā, Pt.); irruere (in alienum agrum, in alienas possessiones – på främmande område); intrare (portum, N.); penetrare (in templum, C.; Illyricos sinus, Vg.); invadere (in urbem, C.; castra, Sa.).
    2. b. om döda subjekt: adigi (in corpus adacta est sagitta); penetrare (jaculum in corpus); irrumpere (in navem aqua).
  2. 2. oeg.:
    1. a. faktiskt i.:
      1. α. om personer: se insinuare (in familiaritatem alicujus; Zeno in antiquam philosophiam se i-vit, C.).
      2. β. om saker: irrumpere (luxuries in domum, C.; protinus irrupit venae pejoris in aevum omne nefas, Ov.); invehi (invecta sunt in civitatem vitia, L.); irrepere, subrepere (vitia – insmyga sig); descendere, penetrare (in animum alicujus verba).
    2. b. med förståndet i. i en sak: penitus in rem se insinuare; penetrare (in rem acies ingenii); penitus perspicere alqd.
  1. (Kommentera) Kommentera
 Ordboken drivs helt ideellt. Donera valfri summa med Payson!