Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rē̆-tracto (in many MSS. also written rē̆trecto), āvi, ātum, 1, v. a. [retraho].

  1. I. To take hold of or handle again; to take in hand again, undertake anew, etc. (class.; esp. in the trop. sense).
    1. A. Lit. (mostly poet.): arma, Liv. 2, 30: ferrum, Verg. A. 7, 694; 10, 396: gladios, Petr. poët. 89, 61: vulnera, to feel again, Ov. Tr. 3, 11, 19; 4, 4, 41; cf.: manu sua vota (i. e. the image), id. M. 10, 288: pedamenta, to go over again, retouch, Col. 4, 26, 1: agrum, to look over again, examine again, id. 1, 4, 1: dextras in bella, Sil. 10, 257: noctem, id. 3, 216.
      Poet.: Venerem, Lucr. 4, 1200.
    2. B. Trop., of mental action, to reconsider, examine again, revise, etc. (syn. recognosco): qui omnia, quae ad cultum deorum pertinerent, diligenter retractarent et tamquam relegerent, sunt dicti religiosi, Cic. N. D. 2, 28, 72; cf.: fata domus (with relegere), Ov. M. 4, 569: locus orationis a me retractandus, Cic. Mur. 26, 54: augemus dolorem retractando, id. Att. 8, 9, 3: desueta verba, Ov. Tr. 5, 7, 63: secum deae memorata, id. M. 7, 714: vota, id. ib. 10, 370: gaudium, Plin. Ep. 7, 24, 8: leges retractavit, revised, Suet. Aug. 34: leges (librum), sed retractatum, Plin. Ep. 8, 21, 6: carmina diligentius, Suet. Gram. 2: Ceae munera neniae, Hor. C. 2, 1, 38.
      Impers. pass.: posterā die retractatur, the negotiation is renewed, Tac. G. 22 fin.
  2. II. To withdraw one’s self from an act; to draw back, refuse, decline, be reluctant (class.).
          1. (α) Absol.: veniet tempus et quidem celeriter et sive retractabis sive properabis, Cic. Tusc. 1, 31, 76: Appius nunc vocari Icilium, nunc retractantem arripi jubet, Liv. 3, 49 Drak.; 3, 52; 37, 18; Sall. H. Fragm. 1, 19; Col. 2, 2, 26: aut quid jam, Turne, retractas, Verg. A. 12, 889.
          2. (β) With acc., to withdraw, retract any thing: nihil est quod dicta retractent Ignavi Aeneadae, Verg. A. 12, 11: largitiones factas ante aliquantum tempus retractari non oportet, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 111 (112).
            Transf., to detract from, disparage, = detrecto: retractandi levandique ejus operis gratiā, Gell. 14, 3, 4.
            Hence, rē̆tractātus, a, um, P. a. (acc. to I. B.), revised, corrected: retractatius σύνταγμα, Cic. Att. 16, 3, 1.

rē̆-trăho, xi, ctum, 3, v. a.

  1. I. To draw back, withdraw; to call back (class.).
    1. A. Lit.: me retrahis, Plaut. Rud. 4, 3, 8; aliquem, Cic. Sen. 23, 83; Liv. 30, 20; 21, 63 (in the last two passages with revocare); 10, 25: bos domitus et procurrentem (bovem) retrahit, et cunctantem producit, holds back, Col. 6, 2, 10: aliquem hinc, Lucceius ap. Cic. Fam. 5, 14, 1: Hannibalem in Africam (Scipio), Cic. Fin. 2, 17, 56: aliquem in urbem, Caes. B. C. 1, 9: manum, Cic. Cael. 26, 63: pedem, Verg. A. 10, 307: quo fata trahunt retrahuntque, id. ib. 5, 709: castra intra penitus, Liv. 36, 17 Drak.: occulere aut retrahere aliquid (pecuniae), to keep back, withhold, id. 32, 38 fin.: se, Cic. Cael. 27, 64; Hor. Ep. 1, 18, 58: se ab ictu, Ov. M. 3, 87: se a convivio, Cels. 1, 1, 5; Capitol. Anton. Phil. 14, 2.
      Mid.: (corpuscula complexa) inter se retrahuntur, Lucr. 2, 155: in servitutem retrahi, Tac. A. 13, 26.
      1. 2. In partic., to drag back, bring back a fugitive, Caes. B. G. 5, 7; Liv. 2, 12; 25, 7: ut retractus, non reversus, videretur, Cic. Phil. 6, 4, 10; Sall. C. 39, 5: ex fugā, 47, 4: fugientem, Just. 38, 9, 6; 38, 10, 13.
        Hence, comically, of fugitive money, Ter. Heaut. 4, 2, 11; cf. also infra, B.
    2. B. Trop., to draw back, withdraw, remove, etc.: postquam poëta vetus poëtam non potest Retrahere ab studio, to withdraw, remove, Ter. Phorm. prol. 2: aliquem a re publicā, Cic. Sest. 15, 34: Thebas ab interitu, Nep. Epam. 8, 4: aliquem ex magnis detrimentis, Suet. Aug. 71: ex viginti trecentisque millibus ad centum quinquaginta retraxit, i. e. he reduced them to one hundred and fifty thousand, Suet. Caes. 41 Oud.: verba, to keep back, suppress, Sen. Ep. 3, 6; so, vires ingenii, id. ib. 79, 3: noctes, to shorten, Manil. 4, 253: stellae splendorem suum, Vulg. Joel, 2, 10: genus ejusmodi calliditatis et calumniae retrahetur in odium judicis, is drawn or converted into, results in, Cic. Part. 39, 137: imaginem nocturnae quietis ad spem haud dubiam retraxit, Tac. A. 16, 1.
      With reference to the signif. A. 2: illa (verba), quae jam majoribus nostris ademit oblivio fugitiva, Varr. L. L. 5, § 5 Müll.
  2. II. To draw again or anew; to bring forth or to light again, make known again (so perh. only in Tac.).
    1. A. Lit.: Caesar Antistium Veterem absolutum adulterii increpitis judicibus ad dicendam majestatis causam retraxit, Tac. A. 3, 38: aliquem postero die ad eosdem cruciatus, id. ib. 15, 57: Treviros in arma, id. H. 4, 70 fin.
    2. B. Trop.: oblitterata aerarii monimenta, Tac. A. 13, 23: potiorem civitatis partem ad societatem Romanam, id. H. 4, 56 fin.
      Hence, rĕtractus, a, um, P. a., drawn back, lying back, remote, distant: emporium in intimo sinu Corinthiaco, Liv. 36, 21: in trorsus sinus maris, id. 26, 42.
      Comp.: retractior a mari murus, Liv. 34, 9: retractius paulo cubiculum, Plin. Ep. 2, 17, 6: retracti introrsum oculi, deep-set, Sen. Contr. 1, 6.