rē̆-trĭbŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a., to give back, return, restore, repay (class., but freq. only in eccl. Lat.; syn. remuneror).
- I. Lit.: corpora retribuat rebus recreetque fluentes, Lucr. 5, 275: populo pecuniam acceptam, Liv. 2, 41, 8: fructum quem meruerunt, Cic. Rosc. Com. 15, 44: aliena suis, Paul. Nol. Carm. 32, 514: quodcunque aliud acceperis, potes cum libuit retribuere, App. Mag. p. 332, 24.
- II. Trop.: vicem alicui, to repay, requite, Lact. 6, 18, 22: retributionem gentibus, Vulg. 1 Macc. 2, 68: justis bona, id. Prov. 13, 21.