Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

hŏnōrārĭum, ĭi, n., v. honorarius, I. B.

hŏnōrārĭus, a, um, adj. [honor], of or relating to honor, done for the sake of conferring honor, honorary.

  1. I. In gen.
    1. A. Adj. (class.): cum essem in provincia legatus, quamplures ad praetores et consules vinum honorarium dabant: numquam accepi, ne privatus quidem, Cato ap. Isid. Orig. 20, 3: frumentum, Cic. Pis. 35, 86: tumulus, i. e. a cenotaph, Suet. Claud. 1: arbiter, i. e. one chosen out of respect by the parties themselves (opp. to one chosen by the judge), Cic. Tusc. 5, 41, 120; id. Fat. 17, 39; cf. arbitria (opp. judicia legitima), id. Rosc. Com. 5, 15: opera (opp. severitas judicis), id. Caecin. 2, 6: tutor, Dig. 23, 2, 61; 26, 7, 3: VACCA, i. e. an honorary offering (opp. to a sin-offering), Inscr. ap. Marin. Fratr. Arv. 32; 36; 41: ludi, i. e. given by the magistrates to the people, Suet. Aug. 32; cf. Paul. ex Fest. p. 102 Müll.: munus, a post of honor, Gell. 16, 13, 6: codicilli, honorary letters-palent, Cod. Theod. 6, 22; Cod. Just. 3, 24, 3: docere debitum est, delectare honorarium, permovere necessarium, is done out of respect for the audience, voluntarily, Cic. Opt. Gen. 1, 3: curatores honorarii, qui a praetore constituuntur, Ulp. Fragm. 12, 1; cf. § 3.
    2. B. Subst.: hŏnōrārĭum, ĭi, n. (sc. donum), a present made on being admitted to a post of honor, a douceur, fee, honorary (post-class.): decurionatus, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 114: carae cognationis, Tert. Idol. 10; Dig. 11, 6, 1: in honorariis advocatorum ita versari judex debet, ut pro modo litis, etc., ib. 50, 13, 1; 26, 7, 8 al.
  2. II. In partic., in jurid. Lat., of or belonging to the prœtorian law, or law of custom (opp. to laws strictly defined by statutes): (jus) honorarium dicitur, quod ab honore praetoris venerat, Dig. 1, 2, 2, § 10; so, actio, ib. 30, 1, 28: obligatio, ib. 20, 1, 5: successor, ib. 46, 4, 13 fin. et saep.

hŏnōro, āvi, ātum, 1, v. a. (depon.: Dionysius Platonem in litore occurrens honoratus est, Sol. 1, § 123; 2, § 26; Ampel. 2, 5) [honor], to clothe or adorn with honor; to honor, respect; to adorn, ornament, embellish, decorate (class.; cf. honeste): mortem ejus (Ser. Sulpicii) non monumento sed luctu publico esse honorandam putarem, Cic. Phil. 9, 3, 5: ornandi honorandique potestas, id. ib. 5, 17, 45 Orell. N. cr.: honorandus sum, quia tyrannum occidi (opp. puniendus), Quint. 3, 6, 74; cf. id. 7, 4, 41: Amphiaraüm sic honoravit fama Graeciae, Cic. Div. 1, 40, 88: virtutem, id. Phil. 9, 2, 4: aliquos sellis curulibus, toga praetexta, corona triumphali laureaque honorare, Liv. 10, 7, 9: populum congiariis, to honor, i. e. present, Vell. 2, 129, 3; cf: nisi in arena passi sunt se honorari, Dig. 3, 1, 1; 48, 10, 15: honoratus equestri statua, Vell. 2, 61, 3: Apollo lyram modo nato flore honorabat, adorned, Petr. 83: lato clavo vel equo publico similive honore honorari, Ulp. Fragm. 7, 1.
Hence, hŏnō-rātus, a, um, P. a., honored, respected; honorable, respectable, distinguished.

  1. A. In gen. [class.): qui honorem sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc., Cic. Brut. 81, 281: satis honestam honoratamque imaginem fore, Liv. 36, 40, 9: beati, qui honorati sunt, videntur; miseri autem, qui sunt inglorii, Cic. Leg. 1, 11, 32: clari et honorati viri, id. de Sen. 7, 22: homo et princeps, id. Off. 1, 39, 138: honoratus et nobilis Thucydides, id. Or. 9, 32: Achilles, Hor. A. P. 120: cani, Ov. M. 8, 9: praefectura, Cic. Planc. 8, 19: amici, i. e. courtiers, Liv. 40, 54, 6: rus, granted as a mark of honor, Ov. M. 15, 617; cf. sedes, Tac. A. 2, 63.
    Comp.: Dionysius apud me honoratior fuit, quam apud Scipionem Panaetius, Cic. Att. 9, 12, 2: spes honoratioris militiae, Liv. 32, 23, 9.
    Sup.: genus pollens atque honoratissimum, Plaut. Capt. 2, 2, 28: honoratissimo loco lectus, Vell. 2, 76, 1: honoratissimae imaginis vir, Liv. 3, 58, 2: genus assensus, Tac. G. 11.
  2. B. In partic., honored by a public office, filling a post of honor, honorable, respectable (perh. not anteAug.): praetor, Ov. F. 1, 52: consul honoratus vir, id. P. 4, 5, 1: honoratior, Vell. 2, 54 fin.: familia honorata magis quam nobilis, Eutr. 7, 18: si quis forte honoratorum, decurionum, possessorum, etc., Cod. Th. 9, 27, 6; Lampr. Alex. Sev. 40; Inscr. Orell. 3540; 3971 al.; cf.: HONORATVS AD CVRAM KALENDARII, Inscr. Grut. 444, 5: honoratae comae, i. e. of a high magistrate, Ov. P. 2, 2, 92.
    1. 2. Act., conferring honor, = honorificus (very rare): senatus quam poterat honoratissimo decreto adlocutus eos mandat consulibus, Liv. 27, 10, 6.
      Hence, adv.: hŏnōrātē, with honor, honorably: quam illum et honorate nec secure continet? Vell. 2, 129, 4: quod filium honorate custodierant, Tac. H. 4, 63.
      Comp.: utrum contumeliosius expulerint, an revocaverint honoratius, Just. 5, 4, 13; Val. Max. 5, 1, 11.
      Sup.: aliquem honoratissime excipere, Val. Max. 2, 10, 2.