Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

cūrātor (old orthog. COERATOR, v. the foll.), ōris, m. [curo], he who cares for or takes charge of a thing, a manager, overseer, superintendent, keeper.

  1. I. In gen.: ludorum, Plaut. Poen. prol. 36: suntoque aediles coeratores urbis annonae ludorumque solemnium, Cic. Leg. 3, 3, 6: viae Flaminiae, id. Att. 1, 1, 2: aviarii, a bird-keeper, Varr. R. R. 3, 5, 5; cf. apum, Col. 9, 9, 1: pavonini gregis, id. 8, 11, 2; and gallinarius, Varr. R. R. 3, 9, 7: fidus negotiorum, Sall. J. 71, 3: munerum ac venationum, Suet. Calig. 27: restituendae Campaniae, id. Tit. 8: restituendi Capitolii, Gell. 2, 10, 2 et saep.: muris reficiendis, Cic. Opt. Gen. 7, 19: legibus agrariis, id. Agr. 2, 7, 17: curator, qui statuis faciundis praeesset, id. Verr. 2, 2, 59, § 144: reipublicae, Sall. J. 110, 6: urbis, Amm. 14, 7, 17.
  2. II. In partic., a legal t. t., a guardian, curator, trustee (of a minor, an imbecile, an absent person, etc.), Gai Inst. 1, 200; Dig. libb. 26 et 27; Hor. Ep. 1, 1, 102; Sen. Contr. 1, 2; Quint. 7, 4, 11; Jul. Cap. Vit. M. Aur. 10 et saep.; v. Dict. of Antiq.