Lewis & Short

hŏnōrus, a, um, adj. [honor, analog. with decorus from decor] (poet. and in postAug. prose).

  1. * I. Worthy of honor, honorable, Stat. Th. 5, 40.
  2. II. That confers honor, honorable: carmen, glorifying, Val. Fl. 4, 342: fama, Stat. Th. 2, 629: mors, id. ib. 4, 230: oratio, Tac. A. 1, 10 fin.: quae in Drusum patrem Germanici honora et magnifica Augustus fecisset, id. ib. 3, 5: honora de Germanico disserebat, id. ib. 4, 68.