Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

flōrens, entis, Part. and P. a., from floreo.

flōrĕo, ŭi, 2, v. n. [flos], to bloom, blossom, flower (class.; esp. freq. in the trop. sense; cf.: floresco, vigeo).

  1. I. Lit.: per terras frondent atque omnia florent, Lucr. 5, 214: florere omnia, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69: haec arbor una (lentiscus) ter floret, Cic. Div. 1, 9, 16: possetne uno tempore florere, deinde vicissim horrere terra? id. N. D. 2, 7, 19: imputata floret usque vinea, Hor. Epod. 16, 44: vinea, segetes, Ov. F. 5, 263 sq.: narcisso floreat alnus, Verg. E. 8, 52: florentes ferulae, id. ib. 10, 25.
    Poet.: si bene floreat annus, Ov. F. 5, 327.
    1. B. Transf.
      1. 1. (Acc. to flos, I. B.) Of wine, to froth: si vinum florere incipiet, Col. 12, 30, 1: vina quoque in magnis operose condita cellis Florent, Ov. F. 5, 270.
      2. 2. To get the first downy beard: libat florentes haec tibi prima (dies) genas, Mart. 3, 6, 4.
      3. 3. To be filled with, to abound with any thing (ante-class. and poet.): mare velis florere videres, Cato ap. Charis. p. 185; cf.: mare velivolis florebat puppibus, Lucr. 5, 1442; cf.: hinc laetas urbes pueris florere videmus, id. 1, 255 Lachm.: Hybla multis thymis, Ov. P. 2, 7, 26: jam pridem regioundat equis floretque viris, Val. Fl. 1, 547.
      4. 4. To bloom, i. e. to be bright with varied colors: pampineo gravidus autumno Floret ager, of the ripening fruits, Verg. G. 2, 6; of an army on the march: variis floret via discolor armis, Val. Fl. 5, 565; cf.: floret cristatus exercitus undique turmis, Claud. III. Cons. Hon. 133.
      5. 5. To be bright (cf. P. a. infra): lumina floruisse, Tert. Apol. 11: caelum luminibus floruisset, id. adv. Marc. 4, 42.
  2. II. Trop., to be in a flourishing or prosperous condition, to flourish, be in good repute, to be eminent, distinguished, etc.; constr. with the abl. and absol.
    1. A. Of persons and animate things.
          1. (α) With abl.: in sua patria multis virtutibus ac beneficiis floruit princeps, Cic. Verr. 2, 5, 49, § 128: privatis officiis et ingenii laude floruit, id. de Or. 3, 2, 7: omni genere virtutis, id. Brut. 7, 28: cum acumine ingenii tum admirabili quodam lepore dicendi, id. Ac. 2, 6, 16: honoribus et rerum gestarum gloriā, id. de Or. 1, 1, 1: gratiā, auctoritate, gloriā, id. Fam. 4, 13, 2: laudibus, id. ib. 9, 14, 2: nobilitate discipulorum, id. de Or. 3, 35, 141: omnibus copiis (Crotoniatae), id. Inv. 2, 1, 1: tria genera dicendi, quibus quidam floruerunt, id. Or. 5, 20.
          2. (β) With in and abl.: in re militari Epaminondas, Nep. Epam. 5: ille vir, qui in Curia, in Rostris, in re publica floruisset, etc., Cic. Cael. 24, 59: in foro, id. Ac. 2, 1, 1: in sententis senatoriis et in omni actione atque administratione rei publicae, id. Fam. 1, 9, 2: in senectute, id. Lael. 1, 4.
          3. (γ) Absol.: ergo in Graecia musici floruerunt, Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Ac. 2, 6, 16; cf.: floret Epicurus, id. Off. 3, 33, 116: qui inter illos florebas, id. Quint. 26, 80: cum multis simul floruit, Quint. 3, 1, 9: floruit circa Philippum, id. 12, 10. 6: circum tribus actis impiger annis Floret equus, is in his bloom, prime, Lucr. 5, 884.
    2. B. Of inanim. and abstr. things.
          1. (α) With abl.: illa vetus (Graecia), quae quondam opibus, imperio, gloria floruit, hoc uno malo concidit, Cic. Fl. 7, 16: familia, quae postea viris fortissimis floruit. id. Phil. 9, 2, 4: doctissimorum hominum familiaritates, quibus semper domus nostra floruit, id. N. D. 1, 3, 6; id. Font. 14, 31: meus ad urbem accessus incredibili hominum multitudine et gratulatione florebat, id. Sest. 63, 131: aliquid floret laudibus, Lucr. 5, 1279.
          2. (β) Absol.: quae (magna Graecia) nunc quidem deleta est, tunc florebat, Cic. Lael. 4, 13: quae familia admodum floruit, Suet. Ner. 6: quorum auctoritas maxime florebat, Cic. Rep. 2, 34: gloria generis floret, id. Fl. 11, 25: verborum vetus interit aetas, Et juvenum ritu florent modo nata vigentque, Hor. A. P. 62: aetherii dono cessere parentes Aeternum florere genas, to shine in perpetual bloom, perpetual youth, Stat. Th. 1, 705.
            Hence, flō-rens, entis, P. a.
    1. A. Lit., shining, glistening, glittering, bright (poet. and in postclass. prose): Ennius et Lucretius florere dicunt omne quod nitidum est, Serv. Verg. A. 7, 804: lucernarum florentia lumina flammis, Lucr. 4, 450; so, smaragdi arcano igne, Stat. Th. 2, 276: postes arcano lumine, id. ib. 1, 210: catervae aere, Verg. A. 7, 804: exercitus insignibus argenteis et aureis, Gell. 5, 5, 2.
      1. 2. Abounding in flowers: vertice de summo semper florentis Hymetti, Ov. M. 7, 702.
        Subst.: florens, ntis, f., a garland: do hanc tibi florentem florenti, Plaut. Pers. 5, 1, 18 (cf. B. 1. β infra).
    2. B. Trop. (acc. to II.), flourishing, prosperous, in the prime, in repute, fine, excellent.
      1. 1. Of animate things.
          1. (α) With abl.: complecti hominem florentem aetate, opibus, honoribus, ingenio, liberis, propinquis, affinibus, amicis, Cic. Fam. 2, 13, 2: gratia atque hospitiis florens hominum nobilissimorum, id. Rosc. Am. 6, 15: regina Berenice florens aetate formaque, Tac. H. 2, 81; cf.: ambo florentes aetatibus, Verg. E. 7, 4.
          2. (β) Absol.: qui te beatum, qui florentem putas, Cic. Par. 2, 18: quos ego florentis atque integros sine ferro viceram, id. Planc. 35, 86: oratores florentes et leviter ornati, id. Or. 6, 20: florens et illustris adolescens, Caes. B. G. 7, 32, 4: exorta semper florentis Homeri species, Enn. ap. Lucr. 1, 124.
            Plur. as subst.: flōrentes, um, the prosperous (opp. afflicti), Nep. Att. 11, 4.
      2. 2. Of inanim. and abstr. things.
          1. (α) With abl.: florentes viribus anni, Sil. 1, 226; so, anni vigore, Petr. 132: animus vino, joyous, Gell. 6, 13, 4.
          2. (β) Absol.: (majores nostri) ex minima tenuissimaque re publica maximam et florentissimam nobis reliquerunt, Cic. Rosc. Am. 18, 50; cf.: civitas (Ubiorum) ampla atque florens, Caes. B. G. 4, 3, 3: invidetur praestanti florentique fortunae, Cic. de Or. 2, 52, 210: florens amicitia (opp. afflicta), id. Quint. 30, 93: quod eo consilio florentissimis rebus domos suas Helvetii reliquissent, uti, etc., Caes. B. G. 1, 30, 3; cf.: neu florentes res suas cum Jugurthae perditis misceret, Sall. J. 83, 1: florentes Etruscorum opes, Liv. 1, 2, 3: florentissima Samnitium castra, Cic. Div. 1, 33, 72: equus florenti aetate, Lucr. 5, 1074: aevo florente puellae, id. 3, 1008; cf.: adhuc florente juventa Fervidus, Hor. A. P. 115: florentissima ejus erat aetas, Liv. 30, 12, 17: nostrum opus tibi probari laetor: ex quo ἄνθη ipsa posuisti, quae mihi florentiora sunt visa tuo judicio, Cic. Att. 16, 11, 1; cf.: modus nullus est florentior in singulis verbis (quam translatio), id. de Or. 3, 41, 166; id. Or. 27, 96: oratio florentissima, Gell. 15, 28, 5; cf. also: florentis facundiae homo, id. 19, 9, 2
            Adv.: flōrenter, flourishingly, famously (late Lat.): florentissime docet, i. e. with great repute, celebrity, Hier. Chron. Euseb. an. 358.