Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. sŭsurrus, i (collat. form of the abl. sing. susurru, App. Flor. p. 357, 39), m. [redupl. from root sur, sar, to speak, Fest. p. 322 Müll.; cf. absurdus], a low, gentle noise, a humming, murmuring, a muttering, whispering, etc. (class.): aquam ferentis mulierculae, Cic. Tusc. 5, 36, 103: palam age: nolo murmur ullum, neque susurrum fieri, Plaut. Rud. 5, 3, 48: (saepes) levi somnum suadebit inire susurro (apum), Verg E. 1, 56: tacito mala vota susurro Concipiunt, i. e. in a low, muttered prayer, Luc. 5, 104: rauco susurro, Calp. Ecl. 1, 3: tenui jugulos aperire susurro, Juv. 4, 110.
In plur.: blandos audire susurros, Prop. 1, 11, 13; Hor. C. 1, 9, 19; id. S. 2, 8, 78; Pers. 2, 6; Plin. Pan. 62 fin.
Personified: Susurri, Whispers, the attendants of Fame, Ov. M. 12, 61.

* 2. sŭsurrus, a, um, adj. [1. susurrus], muttering, whispering: lingua, Ov. M. 7, 825.