Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

2. successus, ūs, m. [succedo].

  1. I. (Acc. to succedo, I.) An advance, approach (very rare).
    1. A. Lit.: successus et incursus hostium, Caes. B. G. 2, 20: equorum, Verg. A. 12, 616.
    2. B. Transf. (post-class.), a place which one goes down into, a cavern: terrarum, Arn. 5, 173; 7, 251.
  2. II. (Acc. to succedo, II.) A succession of time, continuance (post-class.): continuo totius temporis successu, Just. 1, 8, 14: ex successu continuae felicitatis obliviscitur se hominem, id. 16, 5, 8.
    1. B. Trop., a happy issue, good result, success (the usual signif.; perh. not ante-Aug.): successu exsultans, Verg. A. 2, 386: Mnestheus successu acrior ipso, id. ib. 5, 210: hos successus alit, id. ib. 5, 231: successum dea dira negat, id. ib. 12, 914; cf.: multo successu Fabiis audaciam crescere, Liv. 2, 50, 3: contentus fortuito successu, id. 42, 66, 2: elatus successu, id. ib. § 3: successumque artes non habuere meae, Ov. R. Am. 624: successu rerum ferocior, Tac. H. 4, 28; Ov. M. 6, 130; 8, 384; 8, 495 al.: successus improborum plures allicit, Phaedr. 2, 3, 7; Quint. 1, 2, 24; 10, 7, 13; Plin. 7, 7, 5, § 44: petitionum, id. 28, 8, 27, § 106: artis, id. 35, 9, 36, § 67: nec successum victoriae moderatus est, Suet. Aug. 13: tantusque rerum successu haberi coeptus est, Just. 17, 3, 22: successu rerum florentes opes, id. 18, 6, 1; 21, 6, 1.
      Plur.: pleni successibus anni, Ov. M. 8, 273: successus prosperos dare, Liv. prooem. § 13: ne successibus deesset auctoritas, Just. 2, 4, 13.
      1. 2. Concr., posterity, issue (post-class.): ferunt Graecorum commentafeminamsuā manu suos exstinxisse successus, i. e. Medea, Cael. Aur. Tard. 1, 5.