Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word strepunt could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

strĕpĭto, āre, v. freq. a. [strepo], to make a great noise, rustling, rattling, etc. (poet. and very rare): (corvi) inter se foliis strepitant, Verg. G. 1, 413: viden ut strepitantibus advolet alis Amor, Tib. 2, 2, 17: arma strepitantia, id. 2, 5, 73: pulsis strepitant incudibus urbes, Val. Fl. 4, 288: (lugentes) strepitant per urbem, Albin. 1, 183.

strĕpĭtus, ūs (gen. strepiti, Enn. ap. Non. 490, 8; or Trag. v. 205 Vahl.), m. [strepo].

  1. I. Lit., a (wild, confused) noise, din of any kind; a clashing, crashing, rustling, rattling, clattering, clanking, rumbling, etc. (class. and very freq.; cf.: crepitus, stridor, fragor): strepitus, fremitus, clamor tonitruum, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; cf.: strepitus, crepitus, sonitus, tonitrus, Plaut. Am. 5, 1, 10: molarum strepitus, Enn. ap. Non. 506, 3 (Com. v. 7 Vahl.): fluminum, Cic. Leg. 1, 7, 21: strepitu nullo clam reserare fores, Tib. 1, 8, 60; so, ingens valvarum, Hor. S. 2, 6, 112: audis quo strepitu janua remugiat, id. C. 3, 10, 5: rotarum, Caes. B. G. 4, 33; Hor. Ep. 1, 17, 7: obscenus, i. e. ventris, Petr. 117 et saep.: comitum conventus, strepitus, clamor mulierum Fecere, ut, etc., Ter. Hec. prol. alt. 27: non strepitu, sed maximo clamore, Cic. Verr. 1, 15, 45 (cf. id. Agr. 3, 1, 2): inde fragore gravi strepitus loca terret, Ov. M. 11, 365: prae strepitu et clamore, Liv. 2, 27, 8: magno cum strepitu ac tumultu castris egressi, Caes. B. G. 2, 11; so (with tumultus) id. ib. 6, 7, 8; Cic. Att. 13, 48, 1: concursus hominum forique strepitus, id. Brut. 92, 317: Romae, Hor. C. 3, 29, 12: inter strepitum tot bellorum, Liv. 4, 1, 5; cf.: sententiarum vanissimus strepitus, Petr. 1, 2.
    In plur.: canis, sollicitum animal ad nocturnos strepitus, Liv. 5, 47, 3: vino, strepitibus clamoribusque nocturnis attoniti, id. 39, 15, 9.
  2. II. Poet., transf., a (measured, regular) sound: citharae, Hor. Ep. 1, 2, 31: testudinis aureae, id. C. 4, 3, 18: tibicinae, id. Ep. 1, 14, 26.

strĕpo, ui, 3, v. n. and a.

  1. I. Neutr.
    1. A. Lit., to make a noise; to rattle, rustle, rumble, murmur, hum, roar, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: fremo, strideo): cum Achivi coepissent Inter se strepere, * Cic. poët. Div. 1, 16, 29: vocibus truculentis, Tac. A. 1, 25: apes in alvo strepunt, Plin. 11, 10, 10, § 26; cf. id. 11, 17, 17, § 54.
      Of musical instruments (poet.): rauco strepuerunt cornua cantu, Verg. A. 8, 2; so, litui, Hor. C. 2, 1, 18: fluvii strepunt Hibernā nive turgidi, id. ib. 4, 12, 3.
      Of arms, etc.: strepit assiduo cava tempora circum Tinnitu galea, Verg. A. 9, 808: lancea, Val. Fl. 6, 302: tonitrua, Sil. 15, 145.
      Of the place in which the sound is heard: strepit omnis murmure campus, Verg. A. 6, 709: omnia terrore ac tumultu, Liv. 25, 25, 9; cf. id. 21, 11, 6: urbs apparatu belli, id. 26, 51, 7; cf. Tac. H. 2, 84: aures clamoribus plorantium, Liv. 22, 14, 8: placidum aequor mille navium, remis, Tac. A. 2, 23: armorum paratu provinciae, id. H. 2, 84: mons tibiarum cantu tympanorumque sonitu, Plin. 5, 1, 1, § 7.
    2. B. Trop.: Scythici equitatūs equorum gloriā strepunt, ring, resound with the glory, Plin. 8, 42, 64, § 156: intra Albanam arcem sententia Messalini strepebat, i. e. was not heard beyond, Tac. Agr. 45.
  2. II. Act. (very rare): haec cum sub ipso vallo portisque streperent, bawled out, vociferated, Liv. 2, 45, 5: strepens immania, making strenuous accusations, Amm. 16, 6, 1: qui (lucus) Capitolium montem strepit, fills with rustling, Front. Ep. ad M. Caes. 3, 9.

strepsĭcĕros, ōtis, m., = στρεψικέρως, a kind of animal with twisted horns, called by the Africans adax, Plin. 11, 37, 45, § 124; 8, 53, 79, § 214.

streptos, on, adj., = στρεπτός, twisted: uva, a kind of grape, Plin. 14, 3, 4, § 39.