Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sōcordĭa (o short, Prud. Apoth. 194; cf. socors; sometimes, on account of the etymology, written also sēcordĭa), ae, f. [socors], dulness of mind, i. e.,

  1. I. Weakmindedness, silliness, folly, stupidity (very rare; syn.: insipientia, stoliditas): socordiam quidam pro ignaviā posuerunt (v. II.); Cato pro stultitiā posuit, Fest. pp. 292 and 293 Müll.: si quem socordiae argueret, stultiorem aiebat filio suo Claudio, Suet. Claud. 3; Tac. A. 4, 35.
  2. II. Carelessness, negligence, sloth, laziness, indolence, inactivity (the predominant signif. of the word; used only in the sing.; cf. Diom. p. 314 P.; perh. only once in Cic.; syn.: ignavia, desidia, segnities): tu ad hoc diei tempus dormitasti in otio. Quin tu abs te socordiam omnem reicis segnitiem amoves, Plaut. As. 2, 1, 6: nisi somnum socordiamque ex pectore oculisque amovetis, id. Ps. 1, 2, 11: nihil loci’st segnitiae neque socordiae, Ter. And. 1, 3, 1: socordia atque desidia, Auct. Her. 2, 23, 35; so (with desidia) Sall. C. 4, 1; (with ignavia) id. ib. 58, 4; (with incultus) id. J. 2, 4; (opp. industria) Tac. A. 2, 38: nostrā cunctatione et socordiā jam huc progressus, Liv. 22, 14, 5: Cyrenenses tardius iere. Id socordiāne an casu accideret, parum cognovi, Sall. J. 79, 5: socordiāne an vinolentiā, Tac. A. 12, 67: fortunā per socordiam non uti, Liv. 7, 35: nisi felicitas in socordiam vertisset, exuere jugum potuere, Tac. Agr. 31 fin.: caeca ac sopita socordia, Quint. 1, 2, 5: Darei, Curt. 7, 4, 3.