Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pugnācĭter, adv., v. pugnax fin.

pugnax, ācis, adj. [pugno], fond of fighting, combative, warlike, martial.

  1. I. Lit.: centuriones pugnaces, Cic. Phil. 8, 9, 26: acer et pugnax, id. Rep. 5, 8, 10 (from Non. 337, 31): Minerva, Ov. Tr. 3, 9, 7: Achivi, Hor. C. 3, 3, 27: filius Thetidis, id. ib. 4, 6, 8: gens, Tac. Agr. 17: hastas, Prop. 3, 7 (4, 8), 25: pugnacissimus quique, Tac. H. 4, 60: gentes pugnacissimae, Curt. 3, 9, 3: hac legione noli pugnacius quidquam putare, Asin. Pol. ap. Cic. Fam, 10, 31, 5: aries, Col. 7, 3, 6; cf.: galli gallinacei pugnacissimi duo, Petr. 86: ensis, Ov. Tr. 5, 7, 48.
    Poet., with inf.: tenui pugnax instare veruto, Sil. 3, 363.
    1. B. Trop., of a speech or of the speaker, combative, quarrelsome, contentious: oratio pugnacior (opp. pacatior), Cic. Brut. 31, 121: oratio pugnax et contentiosa, Plin. Ep. 2, 19, 5: exordium dicendi vehemens et pugnax, non saepe esse debeat, Cic. de Or. 2, 78, 317.
  2. II. Transf., in gen., obstinate, refractory, pertinacious: Graecus nimis pugnax esse noluit, Cic. Pis. 28, 70: non est pugnax in vitiis, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1.
    Of things, concrete and abstract; with dat.: ignis aquae pugnax, Ov. M. 1, 432; Plin. 15, 3, 4, § 13: musta, harsh, id. 14, 20, 25, § 125: quid ferri duritiā pugnacius? id. 36, 16, 25, § 127.
    Hence, adv.: pugnācĭter, contentiously, violently, obstinately: certare cum aliis pugnaciter, Cic. Ac. 2, 20, 65: dicere, Quint. 9, 4, 126: ferire, Sen. Q. N. 1, 2, 11.
    Comp.: alia pugnacius dicenda, Quint. 9, 4, 130.
    Sup.: pugnacissime defendere sententiam, Cic. Ac. 2, 3, 9.