Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

per-pello, pŭli, pulsum, 3, v. a., to strike or push violently.

  1. I. Lit. (rare; perh. not in Cic., for in Cic. Cæl. 15, 36, the true reading is pepulerunt): nixurit, qui niti vult, et in conatu saepius aliquā re perpellitur, Nigid. ap. Non. 144, 21.
  2. II. Trop., to drive, urge, force, compel, constrain, prevail upon: perpulit, persuasit, impulit, Paul. ex Fest. p. 216 Müll. (esp. freq. since the Aug. per.; in Curt. always with ut): si animus hominem perpulit, actum est; animo servibit, non sibi: sin ipse animum perpulit, dum vixit, victor victorum cluet, Plaut. Trin. 2, 2, 24: ad deditionem, Liv. 32, 14: callidum senem callidis dolis compuli et perpuli, ut. etc., Plaut. Bacch. 4, 4, 4: numquam destitit Suadere, orare, usque adeo, donec perpulit, Ter. And. 4, 1, 38: Aulum spe pactionis perpulerat, ut, etc., Sall. J. 38, 2; Liv. 2, 61: nec perpelli potuere ut, etc., id. 2, 53: perpellit, ut legatos ad Scipionem mittat, id. 29, 23; 32, 32: aliquem perpellere ne, etc., Sall. C. 26, 4.
    With obj.-clause (so perh. only in Tac.): Mithridates Pharasmanem perpulit dolo et vi conatus suos juvare, Tac. A. 6, 39 (33); 11, 29; 13, 54.
      1. 2. To impress deeply, make an impression on, influence: candor hujus te et proceritas, voltus oculique perpulerunt, Cic. Cael. 15, 36.