Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

parsĭmōnĭa (parcĭmōnĭa), ae (collat. form, PARCIMONIVM, Inscr. Donat. 35, 4), f. [parco], sparingness, frugality, thrift, parsimony.

  1. I. Lit.: dies noctesque estur, bibitur, neque quisquam parsimoniam adhibet, Plaut. Most. 1, 3, 78: parsimonia et duritia, id. ib. 1, 2, 75; id. Truc. 2, 2, 55; Ter. Heaut. 3, 1, 32; Cic. Verr. 2, 2, 3, § 7: res familiaris conservatur diligentiā et parsimoniā, id. Off. 2, 24, 87: non intellegunt homines, quam magnum vectigal sit parsimonia, id. Par. 6, 3, 49: instrumenti et supellectilis, Suet. Aug. 73.
    In plur. (anteand post-class.): veteres mores veteresque parsimoniae, Plaut. Trin. 4, 3, 21: adesto castis, Christe, parsimoniis, i. e. at the fasts, Prud. Cath. 7, 3: sine parsimoniā, lavishly, Amm. 15, 4, 8.
    Prov.: sera parsimonia in fundo est, it is too late to spare when all is spent, Sen. Ep. 1, 5 (cf. the Gr. δεινὴ δ’ ἐϝὶ πυθμένι φειδώ, Hesiod. Ἔργ. 369).
  2. II. Trop.: sunt pleraeque aptae hujus ipsius orationis parsimoniae, Cic. Or. 25, 84 (v. the passage in connection).