Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word opitulemur could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

ŏpĭtŭlātĭo, ōnis, f. [opitulor], a helping, assisting, help, assistance (post-class.), Arn. 4, 129; Dig. 4, 4, 1; Vulg. 1 Cor. 12. 28.

ŏpĭtŭlātor (ŏpĭtŭlus), ōris, m. [opitulor], a helper, aider, succorer (post-class.): opitulus Juppiter, et opitulator dictus est, quasi opis lator, Paul. ex Fest. p. 184 Müll.: sodalis opitulator, App. Flor. 3, p. 353, 25; Hier. in Isa. 7, 17, § 10.

ŏpĭtŭlātus, ūs, m. [opitulor], a helping, help, aid (post-class.): ejus opitulatu, Fulg. Myth. 3, 8.

ŏpĭtŭlor, ātus, 1 (old inf. pres. opitularier; v. in the foll.), v. dep. n. [ops-tulo, whence tuli], to bring aid; to help, aid, assist, succor (class.; syn.: adjuvo, subvenio, auxilior, succurro): amanti ire opitulatum, Plaut. Mil. 3, 1, 27: amicum amico opitularier, id. Curc. 2, 3, 54: sontibus, Cic. Fam. 4, 13, 3: inopiae, to relieve, Sall. C. 33, 2: permultum ad dicendum, Cic. Inv. 2, 2, 7: frequentatio, quae conjecturalibus causis opitulatur, Auct. Her. 4, 40, 53.

        1. (β) With contra, to be good against, to relieve; of remedies: contra vanas species opitulari, Plin. 28, 8, 27, § 103.
          Note: Act. collat. form ŏpĭtŭlo, āre (anteclass.): corrige, opitula, Liv. And. ap. Non. 475, 11.

ŏpĭtŭlus, i, m., v. opitulator.