Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word mansueti could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

mansŭesco, sŭēvi, sŭētum, 3, v. inch. a. and n. [manus-suesco; lit., to accustom to the hand; hence],

  1. I. Act., to tame, to make tame (in the verb. finit. ante- and post-class.; but cf. infra, mansuetus).
    1. A. Lit.: silvestria animalia, Varr. R. R. 2, 1, 4: tigres, Coripp. Johann. 6, 253: fructus feros, Lucr. 5, 1368; v. Lachm. ad h. l.
    2. * B. Trop., to render mild, gentle, or peaceable: gentes, Coripp. Johann. 6, 484.
  2. II. Neutr. ( = mansuetum fieri), to become or grow tame (in the verb. finit. only poet. and in post-Aug. prose).
    1. A. Lit.: buculi triduo fere mansuescunt, Col. 6, 2, 4: ferae, Luc. 4, 237.
    2. B. Trop., to grow tame, gentle, mild, soft: nesciaque humanis precibus mansuescere corda, Verg. G. 4, 470: umor, Lucr. 2, 475: tellus, Verg. G. 2, 239: radii, Petr. 122: fera mansuescere jussa, Juv. 11, 104.
      Hence, mansŭētus (MASVETA, Inscr. Grut. 688, 2), a, um, P. a., tamed, tame.
    1. A. Lit.: juvenci diebus paucis erunt mansueti, Varr. R. R. 1, 20, 2: sus, Liv. 35, 49: cum (apes) sint neque mansueti generis, neque feri, Plin. 11, 5, 4, § 12: stabula, i. e. mansuetarum pecudum, Grat. Cyn. 164.
    2. B. Trop., mild, soft, gentle, quiet, etc. (syn. mitis; opp. ferus): illud quaero, cur tam subito mansuetus in senatu fuerit, cum in edictis tam fuisset ferus, Cic. Phil. 3, 9, 23: amor, Prop. 1, 9, 12: manus, id. 3, 14, 10: malum, Liv. 3, 16: litora, tranquil, not stormy, Prop. 1, 17, 28.
      Comp.: ut mitior mansuetiorque fiat, Asellio ap. Prisc. p. 668 P.: nam me jam ab orationibus dijungo fere, referoque ad mansuetiores Musas, Cic. Fam. 1, 9, 23: ira, Ov. Tr. 3, 6, 23.
      Sup.: ut mansuetissimus viderer, Cic. de Or. 2, 49, 201: ingenium, Val. Max. 2, 7, 11.
      Hence, adv.: mansŭētē (acc. to B.), gently, mildly, calmly, quietly, etc.: clementer, mansuete factum, Cic. Marcell. 3, 9: adeo tum imperio meliori animus mansuete obediens erat, Liv. 3, 29, 3: ferre fortunam, Auct. Her. 4, 52, 65.
      Comp.: mansuetius versari, App. M. 9, p. 236, 10.

mansŭētārĭus, ii, m. [mansuetus], a tamer of wild beasts (post-class.), Lampr. Heliog. 21; Firmic. 8, 17.

mansŭētē, adv., v. mansuetus fin.

mansŭēto, āre, v. freq. a. [mansuetus], to make tame, to tame (late Lat. for mansuefacio): mansuetabatur ignis, Vulg. Sap. 16, 18.

mansŭētūdo, ĭnis, f. [mansuetus], tameness.

  1. I. Lit. (post-class.): elephanti, Just. 15, 4, 19.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., mildness, gentleness, clemency (class.): uti clementiā ac mansuetudine in aliquem, Caes. B. G. 2, 14: imperii, Cic. Verr. 2, 5, 44, § 114: morum, id. Off. 2, 9, 32: alterum genus orationis lenitatis et mansuetudinis, id. de Or. 2, 49, 200: animorum, id. Off. 2, 4, 15: hostes, Tac. A. 2, 72.
    2. B. In partic., in the times of the emperors, a complimentary title used in addressing them: mansuetudo tua, your clemency or your grace, Eutr. praef. ad Valent. Imp.

mansŭētus, a, um, Part. and P. a., v. mansuesco.