Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

lāmento, āvi, 1, v. n. (collat. form of lamentor), Vulg. Matt. 11, 17; id. Luc. 7, 32.

lāmentor, ātus, 1,

  1. I. v. dep. n. and a. [lamentum], to wail, moan, weep, lament (class.).
          1. (α) Neutr.: lamentari, cruciari, Plaut. Mil. 4, 2, 40: quod nunc lamentari, id. Pers. 1, 3, 94: praeter ceteras lamentari, Ter. And. 1, 1, 94: lapides flere ac lamentari cogere, Cic. de Or. 1, 57, 245: Hebiliter lamentari, id. Tusc. 2, 21, 49; id. Phil. 12, 1, 2: ac plangere, Suet. Ner. 49: quid ego hic animo lamentor, Enn. ap. Don. Ter. Phorm. 5, 4, 2 (Ann. v. 210 Vahl.): Thetis quoque lamentando pausam fecit filio, Plaut. Truc. 4, 2, 18.
          2. (β) Act., to weep over a person or thing, to bewail, lament, bemoan: conqueri fortunam advorsam, non lamentari decet, Id viri est officium; fletus muliebri ingenio additus est, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50 (Trag. Rel. v. 268 Rib.): nam haec quidem vita mors est, quam lamentari possem, Cic. Tusc. 1, 31, 75: caecitatem, id. ib. 5, 38, 112: se ipsum, Plaut. Pers. 4, 9, 7: suam matrem mortuam, Ter. Phorm. 1, 2, 46: ut nemo ad lamentandam tanti imperii calamitatem relinquatur, Cic. Cat. 4, 2, 4.
            With object.clause, Plaut. Ps. 1, 3, 79; so, cum lamentamur, non apparere labores Nostros, Hor. Ep. 2, 1, 224.
  2. II. Pass. (poet. and late Lat.; cf. lamento).
    Part. perf. in pass. signif. (poet.), wept over, bewailed: fata per urbem Lamentata, Sil. 13, 711; so, Dindyma, resounding with lamentations, Stat. Th. 12, 224.
      1. 2. Impers. pass.: maeretur, fletur, lamentatur diebus plusculis, App. M. 4, p. 157.