Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word interituras could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

intĕr-ĕo, ĭi, ĭtum (perf. -īvi, App. M. 7, 7; sync. -issent, Cic. Div. 2, 8, 20 al.), 4, v. n.
Prop., to go among several things, so as no longer to be perceived (class.).

  1. I. Lit.: ut interit magnitudine maris stilla muriae, becomes lost in it, Cic. Fin. 3, 14, 45: saxa venis, become lost among them, mingle with them, Sever. Aetn. 450.
  2. II. Trop., to perish, to go to ruin or decay, to die: non intellego, quomodo, calore exstincto, corpora intereant, Cic. N. D. 3, 14: omnia fato Interitura gravi, Ov. M. 2, 305: segetes, Verg. G. 1, 152: salus urbis, Cic. Verr. 2, 3, 55: litterae, id. Att. 1, 13: pecunia, Nep. Them. 2: interit ira morā, ceases, Ov. A. A. 1, 374: possessio, Dig. 41, 2, 44.
    1. B. To be ruined, mostly in first pers. perf.: interii, I am ruined, undone: hei mihi disperii! … interii, perii, Plaut. Most. 4, 3, 36: omnibus exitiis interii, id. Bacch. 5, 17: interii! cur mihi id non dixti? Ter. Hec. 3, 1, 42: qui per virtutem peritat, non interit, Plaut. Capt. 3, 5, 32.
      Hence, intĕrĭtus, a, um, Part., perished, destroyed (ante- and post-class.): multis utrinque interitis, Claud. Quadrig. ap. Prisc. p. 869 P.; Sid. Ep. 2, 10.

1. intĕrĭtus, a, um, Part., from intereo.

2. intĕrĭtus, ūs, m. [intereo], destruction, ruin, annihilation (class.): interitus est quasi discessus et secretio, ac diremptio earum rerum, quae junctione aliqua tenebantur, Cic. Tusc. 1, 29: omnium rerum interitus atque obitus, id. Div. 2, 16, 37: legum, id. Cat. 3, 8: exercitus, id. Div. 1, 32: pravitatis, id. Fin. 2, 9: immaturus, i. e. death, id. Brut. 33: tuum ingemuisse interitum, Verg. E. 5, 28: vitae, Gell. 15, 1.