Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-sūmo, mpsi, mptum, 3, v. a., to take for any thing; hence to apply to, expend upon.

  1. I. Lit.
          1. (α) In aliquid: ut nullus teruncius insumatur in quemquam, Cic. Att. 5, 17, 2: sumptum in aliquam rem, id. Inv. 2, 38, 113: sestertios tricenos in cenam, Gell. 2, 24, 11.
          2. (β) With dat.: paucos dies reficiendae classi, Tac. A. 2, 53.
          3. (γ) With abl.: non est melius quo insumere possis, Hor. S. 2, 2, 102.
  2. II. Trop.
    1. A. To apply, employ, bestow: operam frustra, Liv. 10, 18: operam libellis accusatorum, Tac. A. 3, 44: vitam versibus, id. Or. 9.
          1. (β) With in and abl.: nec in evolvenda antiquitate satis operae insumitur, Tac. Or. 29.
          2. (γ) With ad: omnis cura ad speculandum hoc malum insumitur, Plin. 9, 46, 70, § 153.
    2. B. To take to one’s self, to take, assume: interficiendi domini animum, Tac. A. 14, 44: medium latus, Stat. Th. 2, 39: dignas insumite mentes Coeptibus, id. ib. 12, 643.
    3. C. To use up, exhaust, weaken: corpus, Cael. Aur. Tard. 2, 2, 60: corporis virtutem, id. Acut. 2, 37, 213.