Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-sĭpĭens (insăp-, Schol. Bob. ad Cic. Sest. 53; p. 304, 16 Bait.), entis, adj. [2. in-sapiens], unwise, senseless, foolish (class.): sed ego insipiens nova nunc facio, Plaut. Cas. 5, 2, 4: insipiens fortunatus, Cic. Lael. 15, 54: sermo insipientium (opp. sapiens), id. Fin. 2, 15, 50.
Comp.: quis homost me insipientior, qui, etc., Plaut. Trin. 4, 2, 84: ego insipientior quam illi ipsi, id. Div. 2, 23, 51.
Sup.: insipientissimus, Sen. Q. N. 2, 59.
Adv.: insĭpĭen-ter, unwisely, foolishly: a me factum, Plaut. Mil. 2, 6, 78: factum, id. Truc. 4, 3, 53: sperat, Cic. de Sen. 19, 68.