insĭpĭentĭa, ae, f. [insipiens], want of wisdom, senselessness, folly (class.): ita fit, ut sapientia sanitas sit animi, insipientia autem quasi insanitas quaedam, quae est insania eademque dementia, Cic. Tusc. 3, 5, 10; 3, 28, 68; Plaut. Am. prol. 36; id. Mil. 3, 3, 5; id. Poen. 5, 2, 130.