Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-scītus, a, um, adj.

  1. I. Ignorant, inexperienced, unskilful, silly, simple, stupid; freq. coupled with stultus (rare in Cic.; a favorite word of Plaut.), Plaut. Most. 1, 3, 51: inscita atque stulta mulier, id. ib. 2, 3, 85; id. Mil. 3, 1, 141.
    Of inanim. and abstr. things: mirum atque inscitum somniavi somnium, Plaut. Rud. 3, 1, 5.
    Comp.: quid est inscitius, Cic. N. D. 2, 13. 36; id. Div. 2, 62.
    Sup.: inscitissimus, Plaut. Most. 5, 2, 14.
  2. * II. Pass., unknown: nescio quid aliud indictum inscitumque dicit, Gell. 1, 22, 11.
    Adv.: inscītē, unskilfully, clumsily, awkwardly (class.): comparari, Cic. Fin. 3, 7, 25: non inscite nugatur, id. Div. 2, 13, 30: facta navis, Liv. 36, 43, 6.
    Sup.: inscitissime petit, Hyg. ap. Gell. 10, 16, 5.