Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

incrēmento, āre, v. n., to increase (late Lat.), Aug. c. Litt. Pet. 3, 54; Val. Prob. ap. Verg. 3, 23.

incrēmentum, i, n. [incresco], growth, increase, augmentation (class.).

  1. I. Lit., of plants and animals: quid ego vitium satus, ortus, incrementa commemorem? Cic. Sen. 15, 52: ponendae sunt plantae majoris incrementi, Pall. Feb. 24, 7; 25, 22: parvi incrementi animalia, Col. 8, 15, 6 al.
    1. B. Transf.
      1. 1. Concr., i. q. suboles, progeny or foster-child (poet.): magnum Jovis, Verg. E. 4, 49; so of recruits: incremento novari, Curt. 5, 1, 23; cf. poet.: supponere vipereos dentes, populi incrementa futuri, Ov. M. 3, 103.
      2. 2. That which promotes growth (late Lat.): alitudo (est) incrementum corporis, alimentum incrementum infantis, Fronto, p. 2198 P.
  2. II. Trop., increase, augmentation, increment, addition: summo bono afferre incrementum, Cic. Fin. 2, 27, 88: virtus tua semper in incremento erit, Curt. 9, 3: illis incrementis (dignitatis), fecit viam, Vell. 2, 51: injuriae, quarum in dies incremento bellum exarsit, Liv. 40, 58, 2: multitudinis, id. 21, 7, 3: existimatus initium et causa incrementorum patri fuisse, Suet. Vit. 3: magnorum praefectorum et ducum haec incrementa sunt et rudimenta, i. e. the young sons of persons of distinction, who grew up to be prefects and generals, Curt. 5, 1, 24: domus, additions to one’s estate, Juv. 14, 259.
    As a rhet. fig., an advancing from weaker to stronger expressions, an ascending towards a climax (Gr. αὔξησις), Quint. 8, 4, 3; id. ib. § 28.