Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.
2. incĭtus, a, um, adj. [2. in-citus, unmoved; hence], of a chessman that cannot be moved, immovable: (calculi) qui moveri omnino non possunt, incitos dicunt. Unde et egentes homines inciti vocantur, quibus spes ultra procedendi nulla restat, Isid. Orig. 18, 67.
As substt.
- 1. incĭtae, ārum (sc. calces), f., and
- 2. incĭta, ōrum, n. Used only in the ante- and post-class. authors in the transf. phrase, ad incita or ad incitas aliquem redigere, deducere, redire, etc., to bring to a stand-still, reduce to extremity: Sy. Profecto ad incitas lenonem rediget, si eas abduxerit. Mi. Quin prius disperibit faxo, quam unam calcem civerit, Plaut. Poen. 4, 2, 85: ut ad incitast redactus, id. Trin. 2, 4, 136 Brix: vilicum corrupit, ad incita redegit, Lucil. ap. Non. 123, 27: illud ad incita cum redit atque internecionem, id. ib. 25: Epirotae ad incitas intolerandi tributi mole depressi, Mamert. Grat. Act. ad Jul. 9.