Lewis & Short

incĭtātĭo, ōnis, f. [incito], an inciting, incitement in an act. and pass. sense (Ciceron.).

  1. I. Act., an inciting, rousing, instigating: languentis populi, Cic. de Or. 2, 9, 35: acris et vehemens, id. ib. 2, 43, 183.
  2. II. Pass., violent motion, rapidity, vehemence, ardor, energy.
    1. A. Lit.: qui (sol) tanta incitatione fertur, ut, celeritas ejus quanta sit, ne cogitari quidem possit, Cic. Ac. 2, 26, 82: ejaculari incitatione, Scrib. Comp. 84.
    2. B. Trop.: est quaedam animi incitatio atque alacritas naturaliter innata omnibus, * Caes. B. C. 3, 92, 3: mentis, Cic. Div. 1, 40, 89: sic evolavit oratio, ut ejus vim atque incitationem aspexerim, id. de Or. 1, 35, 161.