Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word humulo could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

hŭmus, i (archaic form of the abl. sing. humu, Varr. ap. Non. 488, 6 and 48, 26), f. (archaic masc. humum humidum pedibus fodit, Laev. ap. Prisc. p. 719 P.: humidum humum, Gracch. ib.) [from the prim. form XAM, whence [?XĂMAI/, XĂMO/QEN, XĂMĂLO/S ?], Lat. humilis; kindr. with Sanscr. Xám, earth; Gr. χθών], the earth, the ground, the soil.

  1. I. Lit. (class.; cf.: terra, solum, tellus): humus erat immunda, lutulenta vino, coronis languidulis et spinis coöperta piscium, Cic. Fragm. Or. pro Gall. ap. Quint. 8, 3, 66 (ap. Orell. IV. 2, p. 454); cf.: omnia constrata telis, armis, cadaveribus et inter ea humus infecta sanguine, Sall. J. 101 fin.: subacta atque pura, Cic. de Sen. 17, 59: cubitis pinsibant humum, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 23 Müll. (Trag. v. 435 Vahl.); cf.: procubuit moriens et humum semel ore momordit. bit the ground and died (cf. the Homer. ὀδὰξ ἑλεῖν γαῖαν), Verg. A. 11, 418: calcibus atram Tundit humum exspirans, id. ib. 10, 731; cf. Ov. A. A. 1, 112: pede candido In morem Salium ter quatient humum, Hor. C. 4, 1, 28: Acestes aequaevum ab humo attollit amicum, Verg. A. 5, 452: sedit humo, Ov. M. 4, 261: ipse feraces Figat humo plantas, Verg. G. 4, 115; cf.: semina spargere humo, Ov. M. 5, 647: surgit humo, id. F. 6, 735; cf.: nec se movit humo, id. M. 4, 264: dejectoque in humum vultu, id. ib. 6, 607: propter humum volitat, id. ib. 8, 258: humi atque ipsius stirpis laetitia, Col. 4, 24, 4; cf.: quis cibus erat caro ferina atque humi pabulum uti pecoribus, Sall. J. 18, 1: ii, quos humus injecta contegeret (shortly afterwards, gleba), Cic. Leg. 2, 22, 57: quae (genera arborum) humi arido atque arenoso gignuntur, Sall. J. 48, 3 Kritz N. cr.
    Poet., as a fig. for what is low, mean, common: sermones repentes per humum, Hor. Ep. 2, 1, 251; cf.: ne, dum vitat humum, nubes et inania captet, id. A. P. 230: ad humum maerore gravi deducit et angit, id. ib. 110; v. also under adv.: affigit humo divinae particulam aurae, id. S. 2, 2, 79.
  2. II. Transf., in gen., like solum, land, country, region: Punica nec Teucris pressa fuisset humus, Ov. H. 7, 140: Aonia, id. F. 1, 490: Illyrica, id. Med. Fac. 74: Pontica, id. P. 3, 5, 56.
  3. III. Adverbial form humi, like χαμαί, on the ground or to the ground: jacere humi, Cic. Cat. 1, 10, 26: requiescere, Sall. J. 85, 33: strati, Cic. de Or. 3, 6, 22; cf.: serpit humi tutus nimium timidusque procellae, Hor. A. P. 28: quousque humi defixa tua mens erit? fixed on the ground, Cic. Rep. 6, 17: locus circiter duodecim pedes humi depressus, Sall. C. 55, 3: quot humi morientia corpora fundis? Verg. A. 11, 665: spargere humi dentes, Ov. M. 3, 105; cf.: hunc stravit humi, id. ib. 12, 255: tremens procumbit humi bos, Verg. A. 5, 481: volvitur ille excussus humi, id. ib. 11, 640; cf.: projectum humi jugulavit, Tac. H. 2, 64: stratus humi palmes viduas desiderat ulmos, Juv. 8, 78.