Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

flēbĭlis, e, adj. [fleo].

  1. I. Pass., to be wept over, to be lamented, lamentable (class.): ponite ante oculos miseram illam et flebilem speciem, Cic. Phil. 11, 3, 7: o flebiles vigilias! id. Planc. 42, 101: Hector, Ov. Am. 2, 1, 32: Ino, Hor. A. P. 123: flebile principium melior fortuna secuta est, Ov. M. 7, 518.
    With dat. pers.: multis ille bonis flebilis occidit, Nulli flebilior, quam tibi, Vergili, Hor. C. 1, 24, 9.
  2. II. Act.
    1. A. That makes or causes to weep, that brings tears (poet. and rare): cepe, Lucil. ap. Non. 201, 2: ultor, Ov. H. 13, 48: flebile dictu, Sil. 9, 502.
    2. B. Weeping, tearful, doleful (class.): gemitus elamentabilis; imbecillus, abjectus, flebilis, Cic. Tusc. 2, 24, 57: maeror (est) aegritudo flebilis, id. ib. 4, 8, 18; cf.: affectus vel concitati vel flebiles, Quint. 11, 3, 162: vox, id. ib. 64: elegia, Ov. Am. 3, 9, 3: modi, Hor. C. 2, 9, 9: suavitas, Quint. 11, 3, 170: spargebat tepidos flebilis imbre sinus, Ov. Am. 3, 6, 68: sponsa, Hor. C. 4, 2, 21: matrona, App. M. 6, p. 125, 2 Elm.
      In neut.: flebile, adverbially: exclusus flebile cantet amans, dolefully, plaintively, sadly, Ov. R. Am. 36: gavisae, Stat. Th. 12, 426; Sil. 7, 648.
      Hence, adv.: flēbĭlĭter (acc. to II. B.), mournfully, dolefully: vide, quam non flebiliter respondeat, Cic. Tusc. 2, 17, 39: lamentari, id. ib. 2, 21, 49: canere, id. ib. 1, 35, 85: gemere, Hor. C. 4, 12, 5.
      Comp.: daemones flebilius ululant, Paul. Nol. Carm. 20, 57.