Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ex-ănĭmis, e, and ex-ănĭmus, a, um (cf. Wagner ad Verg. A. 4, 8; the latter form common in the plur., of which the former has only exanimes, nom. and acc.), adj. [anima], lifeless, dead (mostly postAug.; not in Cic. and Caes.; cf.: inanimis, exanimatus, mortuus).

  1. I. Lit.
          1. (α) Form exanimis: (columba) Decidit exanimis, Verg. A. 5, 517; cf. id. ib. 5, 481: ut exanimem labentem ex equo Scipionem vidit, Liv. 25, 34 fin.: aliquamdiu jacuit, Suet. Caes. 82 et saep.: corpus, Ov. M. 14, 728; 10, 721; 13, 438; Plin. Ep. 3, 14, 2; Curt. 8, 11, 16; 9, 5, 8; Plin. 9, 21, 38, § 74: caro, id. 11, 33, 39, § 114; Quint. 4, 2, 13; cf. artus, Ov. M. 2, 336.
            Poet.: gelidae exanimesque favillae, i. e. dead, extinguished, Stat. Th. 12, 418: hiems, i. e. calm, without wind, id. ib. 7, 88.
          2. (β) Form exanimus: pueri, Lucr. 6, 1256: nos juvenem exanimumvano maesti comitamur honore, Verg. A. 11, 51: pacem me exanimis et Martis sorte peremptis Oratis? id. ib. 11, 110: partim exanimos ante vallum aut in amnem Rhenum proiciunt, Tac. A. 1, 32: corpus exanimum, Lucr. 6, 705; so, corpus (corpora), id. 6, 1273; Col. 12, 45, 4; Curt. 10, 10, 12; Verg. A. 1, 484; 6, 149; 9, 444; Liv. 25, 26; Plin. 10, 3, 3, § 8.
            As subst.: exănĭma, ōrum, n., lifeless things, Lact. 2, 2, 17; id. Epit. 25, 15.
  2. II. Transf., half dead with fear, terrified, dismayed (very rare; only in form exanimis): audiit exanimis, Verg. A. 4, 672; cf. Hor. S. 1, 1, 76; 2, 6, 114; Liv. 1, 25, 6.

exănĭmus, a, um, v. exanimis.