Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

conspĭcor, ātus, 1, v. dep. a. [id.], to get sight of, to descry, see, perceive (very freq. in Plaut. and Caes.; several times in Ter.; elsewh. rare; never in Lucr., Cic., Virg., or Hor.).

        1. (α) With acc.: nec quemquam conspicor alium in viā, Plaut. Cist. 4, 1, 4: Epidicumne ego conspicor? id. Ep. 1, 1, 3; 1, 1, 70: ante aedis erum meum, id. ib. 2, 2, 3; 3, 2, 9: in tenebris conspicatus si sis me, id. Ps. 4, 2, 24; Ter. Eun. 5, 8, 32: (Ajacem) occisum, Auct. Her. 1, 11, 18; Caes. B. G. 1, 25; 5, 9; 7, 45 al.; * Nep. Eum. 9, 5; Phaedr. 2, 8, 25 al.: hunc conspicatae naves, Caes. B. C. 2, 22.
        2. (β) With acc. and part.: hic quis est, quem huc advenientem conspicor, Plaut. Ep. 3, 3, 50: perterritos hostes conspicati, Caes. B. G. 2, 27; Liv. 2, 20, 1 and 8; Quint. 4, 2, 13.
        3. (γ) With acc. and inf. as object: illam geminos filios pueros peperisse conspicor, Plaut. Am. 5, 1, 18; id. Curc. 5, 1, 5; id. Bacch. 4, 4, 18; Ter. Heaut. 1, 1, 16.
        4. (δ) With rel.-clause: quae res in nostris castris gererentur conspicati, Caes. B. G. 2, 26.
          (ε) Absol.: contempla et conspicare idem esse apparet, Varr. L. L. 7, § 9 Müll.: cum interim Metellusconspicatur, primo dubius quidnam insolita facies ostenderet, Sall. J. 49, 5 Dietsch; Jacobs ad loc. (where MSS. have conspicitur, v. conspicio, I. A. β; but cf. Don. ad Ter. Eun. 2, 3, 102).
          Note: Pass., to be seen: ut nunc paupertas conspicatur (θεωρεῖται), Varr. ap. Prisc. p. 792 P.