Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pūnĭo or (in archaic form) poenĭo, īvi or ii, ītum, 4 (sync. imp. poenibat, Lucr. 6, 1238), v. a., and pūnĭor (poen-), ītus, 4, v. dep. a. [poena].

  1. I. To inflict punishment upon, to punish (syn.: castigo, animadverto, plecto, multo).
          1. (α) In act. form: peccata punimus, Cic. Inv. 2, 22, 66: punire sontes, id. Off. 1, 24, 82: Philemonem morte puniit, Suet. Caes. 74: alio punito, id. Calig. 30: lex omnis aut punit aut jubet, etc., Quint. 7, 5, 5; cf. id. 7, 1, 48.
            Pass.: tergo ac capite puniri, Liv. 3, 55 fin.; Ov. M. 9, 778.
          2. (β) In dep. form: qui punitur aliquem, Cic. Off. 1, 25, 88: inimicos puniuntur, id. Tusc. 1, 44, 107: hominum necem, id. Phil. 8, 2, 7: crudelius poeniri quam erat humanitatis meae postulare, id. Mil. 13, 33; id. Inv. 2, 27, 80; 2, 28, 83; Quint. 9, 3, 6; Gell. 20, 1, 7: punita sum funestum praedonem, App. M. 8, p. 207, 17.
          3. (γ) In indeterm. form: ipse se puniens, Cic. Tusc. 3, 27, 65: prohibenda autem maxime est ira in puniendo, id. Off. 1, 25, 89 fin.
  2. II. To take vengeance for, to avenge, revenge, = ulcisci (rare): Graeciae fana punire, Cic. Rep. 3, 9, 15: iracundia est cupiditas puniendi doloris, id. de Or. 1, 51, 220: meam domum a judicibus puniendam putavit, Cic. Har. Resp. 8, 16.
    Dep.: ut clarissimorum omnium crudelissimam puniretur necem, Cic. Phil. 8, 2, 7.