Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fŭga, ae (archaic gen. sing. fugaï, Lucr. 1, 1047; 4, 713), f. [Sanscr. bhug’-, bend; Gr. φεύγω, φυγή, flight, φύζα, terror; Germ. biegen, bend. On fugere and flectere, AngloSax. būgan and fleon; Germ. biegen and fliehen, v. Grimm, Deutsch. Wörterb. 1, 1814], a fleeing, flight, a running away (cf.: effugium, exsilium).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: quove nunc Auxilio aut exili aut fugae freta sim? Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 113 Vahl.): mittam illa, fugam ab urbe turpissimam, Cic. Att. 7, 21, 1: desperata, id. Phil. 5, 11, 30: dant sese in fugam milites, take flight, id. Verr. 2, 4, 43, § 95; so, in fugam se conferre, id. Caecin. 8, 22: se conicere, id. Cael. 26, 63: fugam capere, Caes. B. G. 7, 26, 3: petere, id. ib. 2, 24, 1: parare, Cic. Att. 7, 26, 1: fugae sese mandare, Caes. B. G. 2, 24, 2: hostes dare in fugam, to put to flight, id. ib. 2, 23, 2; 5, 51 fin.; for which: convertere aciem in fugam, id. ib. 1, 52, 6: conicere hostes in fugam, id. ib. 6, 8, 6; 7, 70, 3: impellere in fugam, Cic. Rab. Perd. 8, 22: facere fugam, to make or cause flight, put to flight, Liv. 1, 56, 4; 21, 5, 16 Drak.; 21, 52, 10; 22, 24, 8; 26, 4, 8; but also to take flight, to flee, Sall. J. 53, 3; 58, 4; Liv. 8, 9, 12; cf. in Verg., dare fugam, under B.: esse in fuga, Cic. Att. 7, 23, 2; 7, 24: reprimere fugam, to prevent, id. ib. 7, 26, 1; Caes. B. G. 3, 14, 1: spem fugae tollere, id. ib. 1, 25: exercitum fuga, formidine terroreque complere, Ser. Samm. ap. Macr. S. 3, 9, 9.
      Plur. (mostly poet.): quantae in periculis fugae proximorum, Cic. Mil. 26, 69: celeres fugae, Hor. C. 4, 8, 15: notusque fugarum Vertit terga Has drubal, Sil. 17, 148; cf.: fugas servorum ri det, Hor. Ep. 2, 1, 121.
      1. 2. In partic., flight from one’s native land, expatriation, exile, banishment: sibi exsilium et fugam deprecari, Cic. de Or. 3, 3, 9; id. Off. 2, 6, 20; cf. id. Rep. 1, 3; Ov. P. 2, 8, 68: latā fugā damnari, Amm. 19, 12, 9.
        In plur.: quoties fugas et caedes jussit princeps, Tac. A. 14, 64: exsilia et fugae, id. Agr. 45.
    2. B. Transf., in gen., a flying, swift course or motion, speed (poet.): qualis equos Threissa fatigat Harpalyce volucremque fugā praevertitur Hebrum, Verg. A. 1, 317: cui cesserit incitus amnis: Tanta fuga est, Sil. 3, 307: latumque fuga superabitis amnem, Grat. Cyn. 378: exspectet facilemquo fugam ventosque ferentes, a swift voyage, Verg. A. 4, 430; cf.: (Neptunus) fugam dedit et praeter vada fervida vexit, gave a swift passage, id. ib. 7, 24; but different: fugam dant nubila caelo, hasten away, flee away, id. ib. 12, 367: fuga temporum, a fleeing away, flight, Hor. C. 3, 30, 5: quaere fugam morbi, seek the removal of the disorder, id. Ep. 1, 6, 29: nobilis hic (equus), cujus clara fuga ante alios, Juv. 8, 61.
      1. 2. In plur., they who flee, runaways: signa fugarum, Col. poët. 10, 125: plane fugae merae, Petr. 45 fin.
      2. 3. A place of banishment or refuge, Ov. H. 6, 158; id. P. 1, 2, 130.
  2. II. Trop., a fleeing from, avoiding, escape from an evil; disinclination, aversion (class.): simili sunt in culpa, qui officia deserunt mollitia animi, id est laborum et dolorum fuga, Cic. Fin. 1, 10, 33: fuga laboris desidiam coarguit, id. Mur. 4, 9: turpitudinis (opp. appetentia honestatis), id. Rep. 1, 2: hanc ignominiam, vel exsilio vel morte, si alia fuga honoris non esset, vitassem, Liv. 3, 67, 2: culpae, Hor. A. P. 31: leti, id. S. 2, 6, 95: paupertatis, id. Ep. 1, 18, 24: pericli, Verg. A. 8, 251: ipsius lucis (with taedium), Quint. 1, 3, 66: quomodo enim vester Axilla Ala factus est, nisi fugā litterae vastioris? Cic. Or. 45, 153.