Lewis & Short

2. cŏmĭtĭātus, ūs, m. [comitium, II.], an assembly of the people in the comitia (very rare), XII. Tab. ap. Cic. Leg. 3, 19, 44; Cic. Leg. 3, 4, 11: dimittere, id. ib. 2, 12, 31: impedire, id. ib. 3, 12, 27: ad comitiatum vocare, Varr. L. L. 5, § 91 Müll. (al. comitatum, as also in the last passage of Cic.); Messala ap. Gell. 13, 15, 8.