Lewis & Short

cōmĭtas, ātis, f. [comis],

  1. I. courteousness, kindness, obligingness, friendliness, affability, gentleness (syn.: benignitas, facilitas, humanitas; opp. gravitas and severitas; in good prose; esp. freq. in Cic.): si illius (sc. Catonis) comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris, Cic. Mur. 31, 66; id. Or. 10, 34; id. Off. 2, 14, 48; id. de Or. 2, 43, 189: Crassus in summā comitate habebat etiam severitatis satis, Scaevolae multā in severitate non deerat tamen comitas, id. Brut. 40, 148; cf. id. Sen. 4, 10: in socios, mansuetudo in hostes, Tac. A. 2, 72; Suet. Aug. 53; 74; 98; Tac. Agr. 16; Plin. Ep. 8, 21, 1: comitas affabilitasque sermonis, Cic. Off. 2, 14, 48 al.
  2. II. Too great liberality, prodigality, Plaut. Trin. 2, 2, 52; 2, 2, 75; id. Rud. prol. 38; Suet. Oth. 3.