Lewis & Short

clārĭtūdo, ĭnis, f. [clarus], clearness, brightness (access. form of claritas; in lit. signif. very rare; trop. in Sall. a few times, in Tac. very freq., but not in Cic., Cæs., Quint., or Suet.).

  1. I. Lit.
    1. A. Of objects affecting the sight: fulgor et claritudo deae (sc. lunae), Tac. A. 1, 28; cf. Lact. 2, 9, 12.
    2. * B. Of objects affecting the hearing: vocis, Gell. 6, 5, 1 Hertz.
  2. II. Trop. (cf. claritas, II. B.), renown, celebrity, splendor, fame, reputation: inclitissima, Cato ap. Gell. 3, 7, 19; Sisenn. ap. Non. p. 82, 7: artes animi, quibus summa claritudo paratur, Sall. J 2, 4: in tantam claritudinem pervenire, id. ib. 7, 4: eminere claritudine, Vell. 2, 130, 1: Caesarum, Tac. A. 12, 2: principis, id ib. 16, 24: materni generis, id. ib. 2, 43; cf. id. ib. 14, 47: familiae, id. ib. 15, 35: militiae, id. ib. 4, 6: studiorum, id. ib. 12, 8: virtutum, id. ib. 15, 65: nominis, id. ib. 15, 71 al.