Lewis & Short

vĭrĭdo, āre, 1, v. a. and n. [viridis].

  1. I. Act., to make green, cause to grow green: hastas floribus, Val. Fl. 6, 136: vada subnatis viridentur ab herbis, become green, Ov. Hal. 90.
    More freq.,
  2. II. Neutr., in the part. pres. viridans, growing green, green, verdant: cingit viridanti tempora lauro, Verg. A. 5, 539: herbae, Lucr. 2, 33; 5, 1396: hedera, Plin. 8, 32, 50, § 117; cf.: proximus ut viridante toro consederat herbae, Verg. A. 5, 388: gemmae, Plin. 37, 8, 34, § 113: color, Lucr. 5, 785.