Lewis & Short

2. vinctus, ūs, m. [vincio], a binding: vinctu, quod antiqui vocabant cestum, Varr. R. R. 1, 8, 6.

• ...
• vincĕus
• vinciam
• vincĭbĭlis
• vincĭo
• vinco
• vinctĭo
• vinctor
• vinctūra
• vinctus
• vinctus
• vincŭlo
• vincŭlum
• vinclum
• Vindĕlĭci
• Vindĕlĭcus
• Vindĕlĭcĭa
• vindēmĭa
• vindēmĭālis
• vindēmĭātor
• vindēmĭtor
• vindēmĭātōrĭus
• vindēmĭo
• vindēmĭŏla
• ...