Lewis & Short

trĭvĭum, i, n. [ter-via].

  1. I. Lit., a place where three roads meet, a fork in the roads, cross-road: ut ventum est in trivium, Cic. Div. 1, 54, 123.
  2. II. Transf., in gen., a public square, the public street, highway; plur.: in triviis aut in compitis, Cic. Agr. 1, 3, 7: nocturnisque Hecate triviis ululata per urbes, Verg. A. 4, 609; Lucr. 4, 1203: occurram in triviis, Hor. S. 1, 9, 59; id. Ep. 1, 16, 64; 1, 17, 58; id. A. P. 245.
    Sing.: pueros in trivio docere, Just. 21, 5; Tib. 1, 1, 12 (22).
    Prov.: arripere maledictum ex trivio, i. e. out of the street, from the mob, Cic. Mur. 6, 13.