Lewis & Short

auscultātĭo, ōnis, f. [ausculto].

  1. I. A listening, attending to: auscultatio et publicorum secretorumque inquisitio, Sen. Tranq. 12.
  2. II. An obeying: Quid mihi scelesto tibi erat auscultatio? Plaut. Rud. 2, 6, 18.