Lewis & Short

at-tempĕro (adt-, Haase), āre, v. a., to fit, adjust, accommodate (only in the foll. exs.): gladium sibi adtemperare, i. e. accommodare, Sen. Ep. 30, 8: paenula, ut infundibulum inversum, est attemperata, Vitr. 10, 12, 2.
Hence, * attempĕrātē, adv., opportunely, seasonably, = accommodate, commode: Itane attemperate evenit, hodie in ipsis nuptiis Ut veniret, antehac numquam? Ter. And. 5, 4, 13.