Lewis & Short

scriptĭo, ōnis, f. [scribo], a writing (almost confined to Cic.).

  1. * I. In gen., the art of writing: quae (lippitudo) impediat scriptionem meam, Cic. Att. 10, 17, 2.
  2. II. In partic.
    1. A. A composing in writing, composition: nulla res tantum ad dicendum proficit, quantum scriptio, Cic. Brut. 24, 92: causam scriptione dignam, id. Fam. 9, 12, 2: instituta scriptio, id. de Or. 2, 1, 5: genus scriptionis, id. Inv. 1, 12, 17; cf. id. Or. 11, 37: ex scriptione interpretari, according to the letter, literally, id. Inv. 1, 38, 68.
      Plur.: impulsi sumus ad philosophiae scriptiones, Cic. Tusc. 5, 41, 121 (also ap. Non. 174, 19).
    2. * B. A note, bond: avarus fenerator spe lucri Rem scriptione duplicarat, Varr. ap. Non. 174, 17.