Lewis & Short

rē̆-frāgor, ātus, 1, v. dep. n., a publicists’ t. t., to oppose, resist; to thwart, gainsay (one who sues for a thing; opp. suffragor).

  1. I. Lit.: illa lex petitioni tuae refragata est, Cic. Mur. 23, 46: ne refragari homini amicissimo videar, id. Phil. 11, 9, 20: alicujus honori (sc. triumpho), Liv. 45, 40: alicui, ne, etc., Vell. 2, 40, 6.
  2. II. Transf., to resist, oppose, contest, withstand (not in Cic.; syn.: repugno, adversor): tacita quaedam cogitatio refragatur his omnibus, Quint. 5, 7, 2: cui non refragetur ingenium, id. 10, 6, 4: lactuca refragatur veneri, Plin. 19, 8, 38, § 127: gloriae suae non refragari, Curt. 9, 5, 21.
    Absol.: si materia non refragetur, Plin. Ep. 2, 5, 5.