quā-tĕnus (quātĭnus, quātĕnos; cf. Fest. p. 258 fin. Müll.), adv.
- I. Lit. (only in indirect questions; cf. quī), until where, how far: in omnibus rebus videndum est, quatenus, Cic. Or. 22, 73: quatenus progredi debeat, id. Lael. 11, 36.
- II. Transf.
- A. How far, to what extent: quatenus sint ridicula tractanda oratori, perquam diligenter videndum est, Cic. de Or. 2, 58, 237: quatenus quaque fini dari venia amicitiae debeat, Gell. 1, 3, 16.
Ellipt.: nulla cognitio finium, ut ullā in re statuere possimus, quatenus, Cic. Ac. 2, 29, 92; id. Or. 12, 72: est enim quatenus amicitiae dari venia possit. id. Lael. 17, 61.
- B. Where: petentibus Saguntinis, ut quatenus tuto possent, Italiam spectatum irent, Liv. 28, 39: quatenus videtur inhabitari, Col. 9, 8, 11.
- C. Of time, how long: quibus auspiciis istos fasces acciperem? quatenus haberem? cui traderem? Cic. Phil. 14, 5, 14.
- D. Causal, seeing that, since, as (cf.: quoniam, quando): clarus postgenitis; quatenus, heu nefas! Virtutem incolumem odimus, Hor. C. 3, 24, 30; Ov. Tr. 5, 5, 21: nobis denegatur diu vivere, relinquamus aliquid, quo nos vixisse testemur, Plin. Ep. 3, 7, 14: quatenus innocentiae meae nusquam locus est, Tac. A. 3, 16 Nipperd. ad loc.
- E. How (eccl. Lat.), Lact. 4, 27 init.; 4, 30, 3.
- F. So that, in order that, that (post-class.), Dig. 4, 2, 14; Cassiod. H. Tr. 5, 17.