Lewis & Short

prŏpĕmŏdum, adv. [prope-modus].

  1. I. Nearly, almost (class.): propemodum jam scio, quid siet rei, Plaut. Men. 5, 2, 12; id. Ps. 1, 3, 42 Ritschl: quid enim sors est! idem propemodum, quod micare, quod talos jacere, Cic. Div. 2, 41, 85; id. Fin. 1, 1, 2: syllabas propemodum dinumerare, id. Or. 43, 147: propemodum assentior, id. Rep. 1, 39, 69.
  2. II. In like manner: haec una res aeque utrisque est propemodum conparanda, Cic. Off. 2, 8, 30.