Lewis & Short

† phantasma, ătis, n., = φάντασμα.

  1. I. An apparition, spectre, phantom (postAug.; cf.: idolon, imago, simulacrum): velim scire, esse phantasmata et habere figuram … an inania, etc., Plin. Ep. 7, 27, 1: si phantasma fuit Christus, Tert. adv. Marc. 5, 7; Vulg. Matt. 14, 26; id. Marc. 6, 49.
  2. II. In gen., an image, appearance, phantasm of an object (late Lat. for visum, imago, species): Alexandriam cum eloqui volo, quam nunquam vidi, praesto est apud me phantasma ejus, Aug. Trinit. 8, 6.