2. per-vŏlo, vŏlui, velle, v. n., to wish greatly, to be very desirous (rare but class.): obtunso ore nunc pervelim progredire Senem, Plaut. Cas. 5, 1, 9: scire ex te pervelim, Cic. Sull. 7, 23: quem videre pervellem, id. Att. 11, 14, 3: mihi ignosci pervelim, id. ib. 1, 1, 3.
In tmesi: ibi te quam primum per videre velim, Cic. Att. 15, 4, 2: pervelle aliquid videre, Liv. 39, 43: illud pervelim, proditum falso esse, etc., id. 8, 18, 2.