Lewis & Short

pennātus (pinn-), a, um, adj. [penna],

  1. I. furnished with wings, winged (poet. and in post-Aug. prose): hic Jovis altisoni subito pennata (al. pinnata) satelles, Cic. poët. Div. 1, 47, 106: apes, Plin. 11, 1, 1, § 1: serpentes, Ov. M. 7, 350: pennati equi, quos pegasos vocant, Plin. 8, 21, 30, § 72: Zephyrus, Lucr. 5, 738: ferrum, an arrow, Plin. 34, 14, 39, § 138.
    Subst.: pennāta, ōrum, n. (sc. animalia), winged creatures, birds: pennatorum infecunda sunt, quae aduncos habent ungues, Plin. 10, 52, 73, § 143.
    Prov.: Frustra jacitur rete ante oculos pennatorum, Vulg. Prov. 1, 17.
    Comp.: voto pennatior, Auct. Itin. Alex. 69.
  2. II. Transf.: pennatas impennatasque agnas in Saliari carmine spicas significat cum aristis, et alias sine aristis … (Aelius oves veteres et) agnas novas voluit intellegi, Paul. ex Fest. p. 211 Müll.