Lewis & Short

ob-lectātĭo, ōnis, f. [oblecto], a delighting, delight (a favorite word of Cic.): indagatio ipsa habet oblectationem, Cic. Ac. 2, 41, 127: animi, id. de Or. 1, 26, 118: curarum, id. Off. 2, 6: vitae, id. Fin. 5, 19, 53: requies plena oblectationis fuit, id. Lael. 27, 103.