Lewis & Short

obdormisco, ĕre, v. inch. n. [obdormio], to fall asleep (rare but class.): ibidem obdormiscemus, Plaut. Rud. 2, 7, 33; id. Am. 1, 1, 116: quid melius, quam in mediis vitae laboribus obdormiscere, * Cic. Tusc. 1, 49, 117: in jure dicendo, Suet. Claud. 33: post cibum, id. ib. 8: cantante eo, id. Vesp. 4: testudines summā in aquā obdormiscere, Plin. 9, 10, 12, § 36.