Lewis & Short

miluus (later also, milvus), i, m., a bird of prey, a kite, glede.

  1. I. Lit.: pulmentum ei deripuit miluospostulare ut sibi liceret miluom vadarier, Plaut. Aul. 2, 4, 37; 40; id. Rud. 4, 4, 80; Plin. 10, 10, 12, § 28: miluo est quoddam bellum quasi naturale cum corvo, Cic. N. D. 2, 49, 125: adulteretur et columba miluo, of something impossible, Hor. Epod. 16, 32.
    Of rapacious men, a kite: male ego metuo miluos, Plaut. Poen. 5, 5, 13.
    Prov.: dives arat Curibus, quantum non milvus oberret, so large that a kite could not fly across it, Pers. 4, 26; Juv 9, 55; Petr. 37, 8
  2. II. Transf.
    1. A. A fish of prey, a gurnard: (metuit) opertum miluus hamum, Hor. Ep. 1, 16, 51; Ov. Hal. 95.
    2. B. A constellation: stella Lycaoniam vergit proclivis ad Arcton Miluus, Ov. F. 3, 794; Plin. 18, 26, 65, § 237.